Τελικά πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε; Πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε ένα τέλος σε μια κατάσταση που δε μας ικανοποιεί και να κάνουμε μια νέα αρχή; Γιατί εγκλωβιζόμαστε τόσο συχνά και τελικά επαναλαμβάνουμε λάθη του παρελθόντος ενώ ξέρουμε πόσο επώδυνα είναι; Πόσες φορές πρέπει να πέσουμε για να καταφέρουμε στη συνέχεια να σταθούμε στα πόδια μας; Νομίζω πως αν και ο άνθρωπος βιολογικά έχει τον τελειότερο εγκέφαλο, εντούτοις σε πολλά καθημερινά ζητήματα δυσκολεύεται να αλλάξει στρατηγική και συνήθειες, επιμένει να προσπαθεί να πετύχει τις επιθυμίες του, τα όνειρά του, με μεθόδους που αποδεδειγμένα παλαιότερα δεν είχαν αποτέλεσμα. Σαν να επιδιώκει μια νέα αποτυχία για να κρυφτεί πίσω από το άλλοθι της προσπάθειας, εξάλλου είναι γνώριμη σε όλους μας η φράση: ¨αρκεί η προσπάθεια¨. Κατά την άποψή μου, αυτό που "αρκεί", είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να οριοθετούμε τους στόχους που πράγματι θέλουμε, μπορούμε και θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να επιτύχουμε. Η ηρεμία της συνήθειας, το βόλεμα της ρουτίνας συχνά δεν μας επιτρέπουν στο να στρέψουμε το βλέμμα μας προς την αλλαγή. Η φυγοπονία καταλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς έξω από το εγώ του, ουσιαστικά να κρίνει τον εαυτό του και τελικά να καταλήξει πως κάνει λάθος και πως θα ήταν καλύτερο να αλλάξει ρότα . Είναι λογικό τις περισσότερες φορές που κάποιος προσπαθεί να αναθεωρήσει τις απόψεις του και τις πράξεις του, να αισθάνεται ανασφάλεια για το μετά, για το αν θα τα καταφέρει και μερικές φορές και για το πως θα είναι αν τα καταφέρει. Συμβιβάζεται εύκολα με την ήττα, την αποτυχία και ξεχνά το ενδεχόμενο πως μια νέα προσπάθεια μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλοι μας, λίγο ως πολύ, έχουμε νιώσει το πικρό αίσθημα της αποτυχίας, το ζητούμενο είναι πόσοι από εμάς διαβάσαμε το μήνυμα που άφησε αυτή η αποτυχία. Είμαστε έτοιμοι να προσπαθήσουμε ξανά; Και αν ναι, με τι προοπτική; Άλλης μίας αποτυχίας ή μετά από αλλαγή στάσης, μιας αίσιας έκβασης; Και μετά απ΄όλα αυτά γιατί ηχούν ακόμα στ' αυτιά μου τα λόγια του ποιητή:
"Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις,
δε θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα
σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες
θα γερνάς και μες τα ίδια σπίτια αυτά
θα ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φτάνεις.
Για τα άλλου, μη ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε,
δεν έχει οδό. Έτσι που η ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην τη γη
τη χάλασες."
δε θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα
σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες
θα γερνάς και μες τα ίδια σπίτια αυτά
θα ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φτάνεις.
Για τα άλλου, μη ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε,
δεν έχει οδό. Έτσι που η ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην τη γη
τη χάλασες."
5 σχόλια:
Allagh twra!!
ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΕΣ,ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΑ..ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑ...ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ.ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΙΣ,ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ Σ'ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΟΧΙ.ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΙΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ.ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΧΤΟΥΜΕ;ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΠΩΣ ΕΝΩ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΑ.Η ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ.
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ.ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ.ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;ΠΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ;ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ,ΟΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΑΙ,ΚΑΝΕΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΧΕΣΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ;ΜΗΠΩΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ;ΜΗΠΩΣ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ;ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΛΩ;ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ;ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ..ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ..ΜΠΟΡΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΟΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ..
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΟΙ ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ..ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ...[..ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΜΗ ΕΧΩ ΓΕΓΟΝΑ ΧΑΛΚΟΣ ΗΧΩΝ Η ΚΥΜΒΑΛΟΝ ΑΛΑΛΑΖΩΝ]
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΧΟΛΙΟ, ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΠΩΣ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΒΑΣΗ, ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ Μ' ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ. ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ. ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΕΓΩ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΑ ΗΤΑΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΗΜΑ.ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΝΤΑΞΩ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ. ΑΥΤΗ Η ΕΚΔΟΧΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ. ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ, ΑΠΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΘΕΤΙ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑΣΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΤΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘ΄ ΟΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΧΟΛΙΟ
Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις,
δε θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα
σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες
θα γερνάς και μες τα ίδια σπίτια αυτά
θα ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φτάνεις.
Για τα άλλου, μη ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε,
δεν έχει οδό. Έτσι που η ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην τη γη
τη χάλασες."
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΕ ΑΝΥΠΟΠΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΟΥΝ, ΝΑ ΜΕ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. ΚΑΠΟΤΕ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΒΗΜΑΤΑ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ. ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΧΩΡΑ, ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ. ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ. ΟΜΩΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΙΔΙΟΣ. ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ, ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ. ΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ;ΟΧΙ Η ΦΥΓΟΠΟΝΙΑ. ΠΟΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ ΛΑΘΗ. ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΤΟ ΤΑΜΠΕΛΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ. ΤΙ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ, ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΒΗΜΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΡΩ ΑΚΟΜΗ, ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΗ ΣΚΕΨΗ. ΙΣΩΣ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ;
ΚΑΤΑΡΧΗΝ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ. ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΤΑΜΠΕΛΑΚΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ, ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟΝΟ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ. ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΕΝΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΕΣ. ΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΤΕΙΡΑ ΑΥΤΑΡΕΣΚΕΙΑ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΖΟΥΜΕ. ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΟΧΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ, ΠΕΡΙ ΦΥΓΟΠΟΝΙΑΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΝΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΛΛΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΤΗΣ ΗΣΥΧΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ
Δημοσίευση σχολίου