Περί πολιτικής ο λόγος

Αλλάζοντας λίγο τη θεματολογία σε σχέση με τις προηγούμενες αναρτήσεις, θα μου επιτρέψετε σήμερα να ασχοληθώ με το πως αντιλαμβανόμαστε την πολιτική στις μέρες μας και στο κατά πόσο εμείς οι ίδιοι είμαστε ενεργοί πολίτες ή όχι. Αυτό που έχω διαπιστώσει τον τελευταίο καιρό είναι πως με τον όρο πολιτική, οι περισσότεροι από εμάς σκεφτόμαστε μια ιδεολογία, ένα κόμμα ίσως και κάποιο πολιτικό πρόσωπο, ή για να το διατυπώσω καλύτερα κάποιο πολιτευόμενο πρόσωπο. Αγνοούμε παντελώς πως πολιτική διαπράττει ο καθένας μας με τις εκάστοτε πράξεις του και αποφάσεις του και όχι μόνο οι γνωστοί 300 (όχι δεν εννοώ του Λεωνίδα). Εξ' άλλου η έννοια της πολιτικής κρύβεται στην σημασία της λέξεως. Πολιτική είναι το σύνολο των δράσεων και των ιδεών που σχετίζονται με τα δημόσια πράγματα, ένας
συγκεκριμένος τρόπος δράσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων. Σ' αυτή τη διάσταση, πολιτική κάνουμε και πρέπει να επιτελούμε όλοι μας. Δεν είμαστε άμοιροι σε κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας. Το σκεπτικό πως από μόνοι μας, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, φαντάζει μάλλον ως μια καλή δικαιολογία για να απομακρυνθούμε από τις ευθύνες μας. Πρόσφατα, την προηγούμενη βδομάδα, υπήρξε μία πρωτοβουλία αναδάσωσης στα Καλύβια ως αποκατάσταση του πρασίνου, ύστερα από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Μας είναι εύκολο να κατηγορούμε το κράτος ότι αδιαφορεί, όμως πόσοι από εμάς βρεθήκαμε εκεί για να βοηθήσουμε; Που αρχίζει και που τελειώνει η ευαισθησία μας ; Φαίνεται πως η κάθε πράξη μας και πολύ περισσότερο η κάθε μη- πράξη μας, είτε αυτό θεωρείται αδιαφορία είτε αμέλεια, ορίζουν τελικά και το ποιοι είμαστε. Όταν αποφασίζουμε να απέχουμε από την πολιτική, όταν μένουμε ξαπλωμένοι στον καναπέ του σαλονιού μας βλέποντας ληθαργικά τηλεόραση, τότε δεν έχουμε άποψη. Τα πολιτικά μας δικαιώματα δεν εξαντλούνται μόνο κάθε 4 χρόνια, οπότε και ψηφίζουμε. Πολιτική είναι η κάθε μας πράξη που ναι μεν μπορεί να μας φαίνεται ασήμαντη, αλλά στην ουσία δεν είναι τίποτα λιγότερο από έναν τρόπο σκέψης στην αντιμετώπιση των καθημερινών μας προβλημάτων. Πως μπορώ να δεχθώ κάποιον που διατείνεται πως έχει μία αριστερή νοοτροπία, αλλά σαν εργοδότης, καταπιέζει κάθε εργασιακό δικαίωμα των υπαλλήλων του; Το ότι ψηφίζει ένα αριστερό κόμμα αρκεί; Όχι βέβαια. Έχω ακούσει τη γενιά των γονιών μου να λένε ότι άλλαξε το κλίμα, χάλασε ο καιρός. Πόσοι από αυτούς αναρωτήθηκαν αν η μόλυνση μπορεί να οφείλεται και στους ίδιους; Αφού ανακυκλώνοντας μπορούν οι ίδιοι να δώσουν μια λύση, έστω μικρή, στο τεράστιο πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, γιατί δεν συμβαίνει; Η δύναμη είναι στα χέρια μας, ή καλύτερα στις πράξεις μας, στη συλλογικότητας μας. Αν μόνοι μας νομίζουμε πως δεν μπορούμε να λύσουμε το όποιο πρόβλημα, όλοι μαζί, δραστηριοποιημένοι μπορούμε. Η κίνηση των ενεργών πολιτών όπως αυτή έχει καταγραφεί τον τελευταίο καιρό, δίνει μία νότα αισιοδοξίας σ' όλη αυτή την κατάσταση.