Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Πέρασαν τα Χριστούγεννα...Τα ποιά;


Χριστούγεννα!Μια υπέροχη γιορτή που όλοι περιμέναμε από μικρά παιδιά. Από τότε που βλέπαμε κλασσικά κινούμενα σχέδια και χαιρόμασταν βλέποντας ένα σπίτι στολισμένο με χιλιάδες λαμπιόνια που από το παράθυρό του έπεφτε χιόνι και στην τραπεζαρία καθόταν η οικογένεια περιχαρής για να φάει τη γαλοπούλα που είχε φτιάξει η μαμά. Όσο ειδυλλιακή κι αν είναι αυτή η εικόνα που περιέγραψα παραπάνω, αυτό είναι Χριστούγεννα; Η γαλοπούλα; Το στολισμένο δέντρο; Φοβάμαι πως όχι. Μήπως τελικά γιορτάζουμε την 25η Δεκεμβρίου, που ναι μεν είναι μία όμορφη οικογενειακή συγκέντρωση αλλά όχι τα Χριστούγεννα ; Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε λίγο καλύτερο το νόημα της εν λόγω γιορτής, που κρύβεται στη σημασία της. Γέννηση...Γέννηση του Χριστού. Χωρίς να θέλω να θεολογίσω, δεν το επιδιώκω άλλωστε, νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς, ξεχνάμε πως πέρα από τα δώρα και όλα τα γνωστά φολκλορικά στοιχεία, η 25η Δεκεμβρίου είναι μια ημέρα που θα πρέπει να μας συγκλονίζει. Είναι η μέρα που έχουμε την ευκαιρία να γεννηθούμε ξανά. Για κάποιους η γέννηση του θεανθρώπου είναι το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας. Για άλλους πάλι, μπορεί να μην υπήρξε ποτέ. Αυτό που όμως, έχει σημασία είναι η δική μας προσωπική <ανα>γέννηση. Η ανάγκη που δημιουργείται για δώρα είναι μάλλον ότι απέμεινε από το συναίσθημα της χαράς που μας δίνει η αίσθηση του να χαρίζουμε αντικείμενα σε προσφιλή μας και όχι, πρόσωπα. Μας δίδεται η ευκαιρία να προσφέρουμε και την αρπάζουμε γιατί μας λείπει τόσο στην υπόλοιπη ζωή μας. Η καλοσύνη και η ευφορία που μας διακρίνει το διάστημα των γιορτών, δυστυχώς δεν αντέχει πολύ. Ξεθωριάζει και ξεθωριάζει μαζί της κάθε ελπίδα αλλαγής, αναγέννησης, επανεκκίνησης. Η γλυκιά μελαγχολία που μας προκαλεί το πέρας των γιορτών πιθανόν να οφείλεται και στη χαμένη μας ευκαιρία. Στην ευκαιρία που είχαμε να θέσουμε μια νέα ρότα με νέους στόχους, αλλά τελικά επικεντρωθήκαμε στα τυπικά στα προσωρινά, στα...εορταστικά. Τα Χριστούγεννα χρονικά μπορεί να συμπίπτουν με το τέλος του έτους, θα μπορούσαν όμως να ήταν η απαρχή μιας νέας ζωής με αισιοδοξία και πίστη για μια καλύτερη συνέχεια. Η γέννηση του Χριστού(Χριστούγεννα) όρισε την αρχή της μέτρησης των χρόνων. Κατ' αντιστοιχίαν εύχομαι η κάθε προσωπική μας γέννηση να ορίζει την προ και μετά εποχή της δική μας αλλαγής.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστούμε για τις αναρτήσεις σου και εύχομαι να είναι και η επόμενη τόσο ωραία όσο και οι προηγούμενες...