Η αδράνεια της ομορφιάς

Λαμπρότερα τα μάτια της ψυχής, βαθύτερα

απ'τις γαλάζιες λίμνες των ονείρων μου.

Φτιασίδια του προσώπου άχρωμα.

Στο τέλος τι μένει;

Η ζωή που δεν έζησα.

Η ζωή που περιμένει.

Ίσως εσύ. Μόνο εσύ!

Ο καιρός της συμπόρευσης.Οι στιγμές που

είδαμε το μέλλον χωρίς "αλλά". Αλλά...πόσες ήταν;