Τί ώρα είναι;;;

Καιρό έψαχνα να βρω λίγο χρόνο να γράψω μια νέα ανάρτηση. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που με προβληματίζει και με απασχολεί τον τελευταίο καιρό. Και ξάφνου ενώ έχω γράψει ήδη δύο προτάσεις καταλαβαίνω πως έχω χρησιμοποιήσει τη βασική λέξη του θέματος μου: "Χρόνος". Όλοι μας νομίζω έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις που αναρωτιόμαστε πως πέρασε τόσο γρήγορα ή πως δεν προλάβαμε να κάνουμε ενέργειες που έπρεπε να συμβούν. Είναι μια αέναη μάχη που δίνουμε σε κάτι τόσο σχετικό που νομίζω ακόμα και οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι δεν έδωσαν μια επαρκή εξήγηση. Και να ήταν μόνο αυτό; Εκεί που νομίζαμε πως αυτό το μέγεθος, ο χρόνος, είναι κάτι στατικό, έρχεται ένας και τα ανατρέπει. Ο χρόνος είναι σχετικός... Μα βέβαια. Νομίζω πως αυτό μπορούμε και μόνοι μας να το διαπιστώσουμε, αν σκεφτούμε ένα από τα ερωτήματα που είχε θέσει ο Αινστάιν: Πως είναι δυνατόν όταν βρισκόμαστε με μια όμορφη παρουσία να αισθανόμαστε ότι περνάει ο χρόνος τόσο γρήγορα ενώ όταν κάνουμε κάτι επίπονο να μην μπορούμε ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι ο χρόνος; Αναρωτιέμαι συχνά πόσο εκπληκτική ήταν η αρχική σκέψη των ανθρώπων να ορίσουν το χρόνο και να δημιουργήσουν κλίμακες για τη μέτρησή του. Γιατί η ημέρα έχει 24 ώρες και γιατί το λεπτό 60 δευτερόλεπτα; Θα μου πείτε ότι είναι μια προσέγγιση που μας βοηθά να ορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με τον ήλιο αλλά γιατί με αυτό τον τρόπο; Και στ'αλήθεια δεν είναι πολύ εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάθε 4 χρόνια έχουμε μια περισσότερη μέρα στο χρόνο; Δηλαδή τι; Προσθέτουμε μια μέρα ζωής που μας περισσεύει από τους δικούς μας ανθρώπινους υπολογισμούς... Όσο και αν ακούγονται περίεργα τα παραπάνω, ποιος δεν κοίταξε το ρολόι του ή το ημερολόγιο στο γραφείο του και δεν αισθάνθηκε ότι έχει αργήσει ή ότι έχει τόσα να κάνει που δεν του φτάνει ο χρόνος. Σκεφτόμουν πρόσφατα ότι πολλοί από εμάς κάνουμε πράγματα που και 25 ώρες να είχε η ημέρα πάλι λίγες θα ήταν. Και μέσα σ' όλα αυτά τι σχέση έχουμε με το χρόνο; Πόσο τον εκτιμούμε; "Ο χρόνος είναι χρήμα" λέει μια γνωστή ρήση. Όμως δεν ξέρω κανέναν πλούσιο ως τώρα που να κατάφερε να αγοράσει έστω και ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ήρθε η...ώρα λοιπόν να σας αφηγηθώ μία ωραία ιστορία με λεφτά και χρόνο: "Φανταστείτε ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στον λογαριασμό σας το ποσό των 86.400 €. Αυτή η περίεργη τράπεζα, την ίδια στιγμή, δεν μεταφέρει τα λεφτά σας από τη μία μέρα στην άλλη και μάλιστα κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχετε ξοδέψει. Τι θα κάνατε;...Φαντάζομαι ότι θα παίρνατε κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξοδέψατε. Έτσι δεν είναι; Λοιπόν, ο καθένας από μας έχει αυτήν την τράπεζα: το όνομά της είναι ΧΡΟΝΟΣ. Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέτει στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα. Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα σβήνει από το λογαριασμό σας και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχετε επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο. Αυτή η τράπεζα δεν μεταφέρει λογαριασμούς από τη μια μέρα στην άλλη. Κάθε μέρα ανοίγει καινούριο λογαριασμό. Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας. Αν δεν χρησιμοποιήσετε την κατάθεσή σας κατά τη διάρκεια της μέρας, εσείς χάνετε. Δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω. Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή μέρα: πρέπει να ζείτε το σήμερα με την σημερινή κατάθεση." Το εξαιρετικό αυτό κείμενο μου εστάλη στα mail μου πριν κάποιους μήνες. Κάθε φορά που το διαβάζω στεναχωριέμαι για τα δευτερόλεπτα που έχω πετάξει αλλά συνάμα σκέφτομαι πως αύριο μπορώ να έχω την ίδια ευκαιρία που σήμερα δεν αξιοποίησα. Αν παρολ'αυτά δεν εκτιμάτε το χρόνο τότε για να καταλάβετε την αξία μιας χρονιάς, ρωτήστε κάποιον μαθητή που επανέλαβε την τάξη. Για να καταλάβετε την αξία ενός μήνα, ρωτήστε μία μητέρα που μόλις έχει γεννήσει. Για να καταλάβετε την αξία μιας εβδομάδας, ρωτήστε τον εκδότη ενός εβδομαδιαίου περιοδικού. Για να καταλάβετε την αξία μιας ώρας, ρωτήστε τους εραστές που περιμένουν για να συναντηθούν. Για να καταλάβετε την αξία ενός λεπτού, ρωτήστε έναν ταξιδιώτη που μόλις έχασε το τρένο του. Για να καταλάβετε την αξία ενός δευτερολέπτου, ρωτήστε κάποιον που κόντεψε να πάθει ατύχημα. Και τέλος για να καταλάβετε την αξία ενός δέκατου του δευτερολέπτου, ρωτήστε έναν αθλητή που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, δεν συγχωρεί αυτούς που δεν τον εκτιμούν συνεπώς αντί να προσμένουμε την επιμήκυνση του, πράγμα αδύνατον, ας ζούμε την ένταση της στιγμής, όπως μας χαρίζετε εκείνη τη στιγμή.